"Ευτυχείς, Λυπημένοι και Πότες"

Περίσσεψε η τύχη μου
και γκρέμισα τα τείχη μου
ότι αγαπούσα τό δωσα
κι ότι ποθούσα τό 'χασα.

Λένε οι ψυχολόγοι
κι οι φίλοι μου οι λόγιοι
απλά τα πράγματα να λες
και στα τραγούδια να μην κλαις
να μην κλαις.

Μα εδώ βαθειά στην κόλαση
έχουμε βρει μια όαση
αγάπες που σαλεύουνε
τα όνειρα διαλέγουνε.

Σα να μην έζησα ποτέ
σα να μην κοίταξα ψηλά απ' το παραθύρι
δέντρα φυτρώνουν στις γωνιές
περνούν τα χρόνια
περνούν κι οι φίλοι...

Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες
με κρασί, με καπνό και δυο νότες
ταξιδέψαμ' αργά, σε κρεβάτια ζεστά
μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ' αργά.

Περπατώ σ' ένα κόσμο π' αλλάζει
όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά
βάζει κορδέλες και με ταράζει
βάφεται άλλος και προσπερνά.

Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες
με κρασί, με καπνό και δυο νότες
ταξιδέψαμ' αργά, σε κρεβάτια ζεστά
μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ' αργά.

Στίχοι & Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας