Σάββατο 9 Ιουνίου 2007

Ανιδιοτέλεια?!?


Παρακαλώ όποιος μπορεί να μου αναφέρει μια ανιδιοτελή πράξη.

Είναι μεγάλη ανάγκη!

Ευχαριστώ
Αναρτήθηκε από στις

7 σχόλια:

Joye είπε...

Αν κυκλοφορεί λίγη ανιδιοτέλεια τριγύρω, στείλε και σε μένα...
Όχι, ας μην είμαστε τόσο καχύποπτοι και απαιτητικοί....
Η δράση και αντίδραση του νέου , βλεπε πρόσφατες κινητοποιήσεις, δεν είναι ανιδιοτελείς...είναι κινήσεις αφθόρμητες...
Λένε πως και ο έρωτας είναι κατάσταση πλήρους παράδοσης στον άλλον, πράξη μη ιδιοτελής...ρώτα αυτούς που το λένε όμως...

11 Ιουνίου 2007 στις 12:23 π.μ.
Marika είπε...

Λένε επίσης ότι μέσα από τον έρωτα ολοκληρώνεσαι=παίρνεις πράγματα από τον άλλο για να καλύψεις τις ανάγκες σου....

11 Ιουνίου 2007 στις 7:55 μ.μ.
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΥΠΑΡΞΗ είπε...

Η ψυχή στην οποία πιστεύω ότι υπάρχει , ενεργεί με υποδειγματική ανιδιοτέλεια .

Δίνει σε ανθρώπινες προσωπικότητες ,δίχως να περιμένει να πάρει .
Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου ,παίρνει δίχως να δίνει .

Η εξήγηση για αυτό το φαινόμενο είναι απλή ,αν κάποιος γνώρισε ότι έχει ψυχή .
Για όσους δεν το κατάφεραν ακόμη , θα προσπαθήσω να το κάνω σαφές και κατανοητό ,με όσο περισσότερο απλό τρόπο δύναμαι .

Η ψυχή λειτουργεί στο ανώτερο νοητικό επίπεδο ,της υπάρξεώς μας .
Η προσωπικότητά μας , συνήθως στο κατώτερο,μέσω του συμπερασματικού νου .

Η διαφορά ιδιοτελής ( προσωπικότητα ) και ανιδιοτελής (ψυχή ) προκύπτει απο το δεδομένο αιωνιότητα .
Αυτή για να γίνει κατανοητή και να εμπεδωθεί απο μία προσωπικότητα ,θα πρέπει να προσπαθήσει να δραστηροποιείται ανιδιοτελώς στην καθημερινότητα .

Σου παραθέτω μία προσωπική μου (υποκειμενική ) εμπειρία .

Είχα μία συγκάτοικο στην οικοδομή, όπου διαμένω ακόμη ,η οποία δεν με χαιρετούσε .
Μάταια προσπαθούσα να αλλάξω την συμπεριφορά της .

Κάποτε αποφάσισα να ενεργώ ανιδιοτελώς ,δηλαδή να συνεχείζω να δίνω τον χαιρετισμό μου , δίχως να περιμένω ανταπόκριση .

Είτε το πιστέψεις είτε όχι, κάποια ημέρα με χαιρέτησε εγκάρδια, όπως την χαιρετούσα .

Απο εκείνη την στιγμή και μετέπειτα ,με χαιρετούσε συνήθως πρώτα αυτή .

Κατάλαβα πλέον ότι όταν δίνεις ,ενεργείς με την ιδιότητα της ψυχής .
Όταν δίνεις και περιμένεις να πάρεις , η όταν ακόμη χειρότερα κάνεις κάτι για να εισπράξεις κάτι , τότε ενεργείς με την προσωπικότητα ,η οποία συνήθισε να παίρνει και αυτήν την συνήθεια δεν την αποβάλλει ,αν δεν ασχοληθεί με το τι είναι ψυχή και τι σχέση έχουμε εμείς οι άνθρωποι ,με αυτήν .

Εύχομαι να σε προβλημάτισα εποικοδομιτικά .
Με αγάπη γιάννης .

11 Μαΐου 2008 στις 5:10 μ.μ.
Marika είπε...

Αγαπητέ Γιάννη
Κατ'αρχάς συγχώρεσε μου την καθυστερημένη ανάρτηση του σχολίου σου- οφείλεται καθαρά σε δική μου αμέλεια προς το blog.
Αυτό που εσύ βαφτίζεις ψυχή και παραθέτεις ως πηγή ή και απόδειξη ανιδιοτέλειας, εγώ το ονομάζω αγάπη. Ναι, η αγάπη είναι ανιδιοτελές συναίσθημα και για μένα είναι απόδειξη του ανώτερου πνευματικού επιπέδου του ανθρώπου.
Όμως ας παραδεχτούμε σ'αυτό το σημείο ότι ο άνθρωπος είναι περίπλοκο ον. Ακόμα και από άποψη φυσιολογικών λειτουργιών να το σκεφτείς, μπορεί να χάσεις το μυαλό σου. Πόσο μάλλον απ'τη σκοπιά της πνευματικής οντότητας.
Κανένα συναίσθημα δεν εκδηλώνεται μόνο του και η ψυχή επίσης δεν δείχνει τα σημάδια της αποκομμένη απ'την προσωπικότητα.
Οπότε ούτε η δική μου απόδειξη της ανιδιοτέλειας εμφανίζεται μόνη της (η αγάπη), ούτε η δική σου (η ψυχη).Κι αν πρόσεξες, εγώ στην ανάρτησή μου ζητώ την αναφορά μιας ανιδιοτελούς πράξης...ε λοιπόν δεν υπάρχει...γιατι η αγάπη συχνα ακολουθειται απο ερωτα ή από εγωισμο ή από οιδιπόδεια συμπλέγματα κι άλλα χίλια δυό συναισθήματα...και η ψυχη συνοδεύει και συνοδεύεται απ'την προσωπικότητα...η μια αφήνει στην άλλη παραθυράκια να ξεπροβάλλουν αλλά στο σκηνικό βγαίνουν μαζι.
Όσο για το παράδειγμα που μου ανέφερες, ποιος με βεβαιώνει (και κυρίως ποιος βεβαιώνει εσένα) ότι όταν χαιρετούσες τη γειτόνισσά σου δεν περίμενες υποσυνείδητα ανταπόδοση;Και το γεγονός ότι κάποτε σε χαιρέτησε φαντάζομαι σε χαροποίησε...ήταν μια νίκη για τον εγωισμό σου μέσα σ'όλα τα άλλα...Δεν μπορείς να ξέρεις τι επιδίωκες υποσυνείδητα όταν συνέχιζες να τη χαιρετάς...Δε νομίζω να έχεις την εντύπωση ότι έχεις επίγνωση του συνόλου του ψυχισμού σου...γιατί είναι λίγο αφελές να πιστεύουμε ότι ξέρουμε απόλυτα τον εαυτό μας...
Ελπίζω να δεις κάποτε την απάντηση μου και να βοηθήσεις ξανά στην επέκταση των συλλογισμών μου
Φιλικά
Μαρικα

15 Ιουνίου 2008 στις 9:48 μ.μ.
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΥΠΑΡΞΗ είπε...

Η αγάπη έχει την καταγωγή της στην ψυχή .
Ψυχή είναι ένα σύνολο από θετικές και αρνητικές ιδιότητες που διαμόρφωσε η προσωπικότητά μας .
Για να μπορεί η κατώτερη προσωπικότητά μας να ξεχωρίζει τα θετικά από τα αρνητικά δεδομένα , πρέπει να ενοποιηθεί με τα πάντα .
Αυτό σημαίνει ,ότι θα πρέπει να δοκιμάσει τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο .
Τα συναισθήματα για παράδειγμα τα δημιουργεί η προσωπικότητά μας .
Αυτή δεν ανήκει σε εμάς αποκλειστικά .
Για να ανατρέψω αυτόν τον κανόνα θα πρέπει να γνωρίζω πως δημιουργείται η ζωή .
Η ζωή παραμένει ένα μυστήριο .
Αδύνατον να λυθεί το μυστήριο από άνθρωπο .

Αυτά όλα τα αφηρημένα που ανέφερα , αν τα συνδέσει μία διάνοια με την πιθανότητα ,ότι δεν ζούμε μία φορά στον κόσμο αυτόν , μπορεί να βγούνε χρήσιμα συμπεράσματα .
Βέβαια είναι τολμηρό να δεχτεί μία προσωπικότητα ,ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στην πραγματικότητα ,επειδή η πραγματικότητα μας διαφεύγει.
Ο άγνωστος παράγοντας χ ,ο ουδέτερος παρατηρητής , βρίσκεται μέσα μας .
Μας παρέχει τα πάντα ,ώστε να διαμορφωθούμε σε μία ευτυχισμένη προσωπικότητα .
Τα πάντα είναι το μυαλό .
Σκέψου κάτι πίστεψέ το και θα υλοποιηθεί ,αρκεί μονάχα να μην παραβιάζει τους φυσικούς κανόνες αυτού του κόσμου .
Με το μυαλό μπορεί έκαστος να δημιουργήσει νοητικά έναν υπέροχο κόσμο ,όπου θα υπερισχύει η αγάπη των ανθρώπων .
Την ιδανική πολιτεία του ΠΛΑΤΩΝΑ .
Αξίες που θα σέβεται όλη η ανθρωπότητα .
Έλλειψη ιδιοτέλειας μέσα σε αυτόν , λόγω εφαρμογής της ανιδιοτέλειας .



Όλα αυτά συνυπάρχουνε στην λέξη αγάπη .
Αγάπη μπορεί να είναι η ενοποίηση όλων των ανθρώπων σε μία μονάχα προσωπικότητα .
Αυτή όμως ( η προσωπικότητα ) θα πρέπει πρώτα να έχει συγχωνευθεί με την ψυχή .
Θα υπερτερήσει το μεγαλύτερο η ψυχή και η προσωπικότητα απλά δεν θα υφίσταται ,όσο και αν μας φαντάζει παράξενο .

Ψυχή πρέπει να γίνω ,να ενοποιηθώ με τα πάντα , να αποβάλλω από μέσα μου την προσωπικότητα .
Ναι αυτό γίνεται σε μία αιώνια στιγμή ,η διαφορετικά σε εγκόσμιες επανενσαρκώσεις ,που την χρονική διάρκειά τους ,αδυνατεί να προσδιορίσει μία ανθρώπινη διάνοια που ερμηνεύει γραμμικά τον χρόνο .

Είσαι πρόθυμη να ενοποιηθείς με τα πάντα αγαπητή Marika ;
Ξεκίνησε το ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο σήμερα .
Εκεί είναι φυλαγμένος ο πραγματικός κόσμος .


Εύχομαι να σε προβλημάτισα εποικοδομητικά .

16 Φεβρουαρίου 2009 στις 11:51 π.μ.
Marika είπε...

Ψυχή λοιπόν, η πηγή της αγάπης...συμφωνώ απόλυτα.

Θεωρώ όμως ότι έχεις στο μυαλό σου την ψυχή και τον ψυχισμό ως κάτι ενιαίο, δυο έννοιες που εγώ διαχωρίζω σαφώς...

Η ψυχή λοιπόν για μένα δεν είναι σύνολο από θετικές και αρνητικές ιδιότητες. Η ψυχή, απ' τα ελάχιστα που μπορούν να δουν τα μάτια μου, είναι κατ' αρχάς ολότητα, μονάδα κι όχι σύνολο. Η ψυχή είναι κάτι το τέλειο, η απόλυτη ομορφιά, η πιο εκτυφλωτική λάμψη, ο δρόμος προς τη θέωση...

Ο ψυχισμός τώρα... Ο ψυχισμός για μένα είναι έννοια που προσεγγίζει πολύ περισσότερο την προσωπικότητα στο μέσο άνθρωπο συγκριτικά με την ψυχή. Ορίζεται από όλες αυτές τις θετικές και αρνητικές ιδιότητες που, όπως αναφέρεις και ο ίδιος, διαμόρφωσε η προσωπικότητά μας και αποτελεί αποκλειστικά και μόνο τις εσοχές και εξοχές που φαινομενικά παρουσιάζει η ψυχή επηρεαζόμενη από τα βιώματα. Βιώματα που μπορεί να της χαράξουν ένα μικρό αυλάκι για να βγει το μεγαλείο της ή να τη φιμώσουν να την οχυρώσουν και να προκύψουν τα ανάλογα αποτελέσματα. Το μεγαλείο της ψυχής του καθενός όμως, παρά όλες τις αλλαγές που φέρνουν στο προσκήνιο τον ψυχισμό (δηλαδή μια εξωτερική στοιβάδα που έχει τη σχέση που προανέφερα με το εσωτερικό), μπορεί να επανέλθει μετά από προσωπικό αγώνα και τριβή, μετά από εσωτερικό πόνο- όπως πονάει μια πληγή όταν γιατρεύεται.

Τέλος, όσον αφορά την άποψή σου ότι μία προσωπικότητα πρέπει να δοκιμάσει τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο, νομίζω διαφωνώ...

Τα πάντα πρέπει να τα δοκιμάσει το μυαλό...όχι η προσωπικότητα...το κυνήγι εμπειριών -που είναι και της μόδας- δε σου δίνει τίποτα αν δε σ' αγγίζει τίποτα. Και για να σ' αγγίξει κάτι πρέπει πρώτα να περάσει απ' το μυαλό έπειτα απ' τον ψυχισμό και τελικά να αναδείξει την ψυχή.

Τα ΠΑΝΤΑ μπορεί να τα συμπεριλάβει το μυαλό, κάτι που δε μπορεί να γίνει μέσα από πεπερασμένο αριθμό επανενσαρκώσεων... κι αν μου πεις ότι δεν είναι πεπερασμένος ο αριθμός...συνεχίζω να πιστεύω ότι μια ζωή αφιερωμένη στην προσπάθεια ανάδειξης του μεγαλείου της ψυχής αρκεί...κι έπειτα έρχεται η θέωση κι ο χρόνος σταματά...

7 Μαρτίου 2009 στις 12:29 π.μ.
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΥΠΑΡΞΗ είπε...

Η ανιδιοτέλεια είναι γνώρισμα ψυχής .
Μα τότε τι ήτανε η Μαρία Τερέζα ,ο Άρθουρ Λούθερ κινγκ ?
Προσωπικότητες ελεγχόμενες από την ψυχή .
Εθελοντικά ελεγχόμενες .
Η ευθυγραμμίσει προσωπικότητας & ψυχής δεν είναι εύκολη διαδικασία .
Ψυχή και προσωπικότητα είναι συγχωνευμένες .
Ο διαχωρισμός είναι δύσκολος ,διότι αυτά που θέλει η ψυχή δεν τα καταλαβαίνει η προσωπικότητα και αυτά που κάνει η προσωπικότητα δεν τα θέλει η ψυχή ,εκτός βέβαια και αν η προσωπικότητα συμπεριφέρεται & δραστηριοποιείται ανιδιοτελώς .
Τότε είναι μία προσωπικότητα που λειτουργεί ως ψυχή , σε έναν καθαρά ιδιοτελές περιβάλλον .


Η προσωπικότητα που δεν βρήκε την ψυχή ,διερωτάται τον λόγο, το αίτιο που θα την ψάξει, δηλαδή αν υπάρχει προσωπικό συμφέρον θα το κάνει .

Εδώ λοιπόν στον κόσμο μας θεωρείται πραγματική βλακεία , να συμπεριφέρεσαι ανιδιοτελώς .
Στο βασίλειο των ψυχών θεωρείται βλακώδες να συμπεριφέρονται οι προσωπικότητες ιδιοτελώς ,από την οπτική γωνία , ότι από εδώ στον κόσμο της ιδιοτέλειας θα πρέπει να ξεκινήσει η θεώρηση της ανιδιοτέλειας και αξιολόγησή της (από την προσωπικότητα ) .
Γίνεται ?
Ναι αλλά θα πρέπει ο άνθρωπος που το επιθυμεί , να έχει ταχθεί στα πνευματικά θέματα .
Να υπάρχει και να ζει με κύριο στόχο την πρόοδο του στα πνευματικά θέματα .
Η πρόοδος εδώ στην γη τελειώνει , όταν η προσωπικότητα έχει διαμορφώσει ανιδιοτελή χαρακτήρα .
Και βέβαια η προσωπικότητα με ανιδιοτελή χαρακτήρα ,περνάει στο επόμενο βασίλειο των ψυχών, διότι με αυτήν την ανιδιοτελή συμπεριφορά αποδεικνύει την σωστή της αντίληψη για την ψυχή .
Το πότε θα περάσει εξαρτάται από το έργο ανιδιοτέλειας που υπηρετεί .
Η Μαρία Τερέζα , απεβίωσε σε βαθιά γεράματα υπερετώντας τον Άνθρωπο ανιδιοτελώς .

ο Άρθουρ Λούθερ κινγκ δολοφονήθηκε .
Σημασία δεν έχει να λειτουργούμε ανιδιοτελώς σε έναν καθαρά ιδιοτελές περιβάλλον.
Όχι αυτό είναι βλακώδες .
Σημασία έχει να γνωρίσουμε ,ότι υπηρετώντας τον Άνθρωπο ανιδιοτελώς , θα περάσουμε στο επόμενο βασίλειο των ψυχών και δεν θα χρειασθεί να ξαναέρθουμε ,επανεσαρκωθούμε και πάλι εδώ στον πλανήτη γη .

Και αυτό δεν θα το κατορθώσει καθολικά η ανθρωπότητα ,αλλά σταδιακά ,σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και ασφαλώς τις περισσότερες πιθανότητες τις έχουνε οι προσωπικότητες που μελετάνε την ψυχή .
Τέλος να αναφέρω ότι η ψυχή μπορεί ευκολότερα να εκδηλώνεται στον φυσικό μας κόσμο ,τον συναισθηματικό μας κόσμο καθώς επίσης στον κατώτερο νοητικό μας .
Η προσωπικότητα μας όμως δεν έχει τόσο ισχυρό μηχανισμό και θα πρέπει να τον καλλιεργήσει .
Ο ανώτερος εαυτός είναι αυτό που πρέπει να έχει πάντα κατά νουν .
Κάτι ακόμη σημαντικό .
Για να είσαι (διαμορφώσει η προσωπικότητα ) ανιδιοτελή χαρακτήρα ,θα πρέπει η να έχεις τόσο πολλά αγαθά ,υλικά & πνευματικά ,ώστε να μην τελειώνουνε ποτέ .
Επειδή αυτό στον κόσμο μας δεν θεωρείται και έγινε εφικτό , λόγω επιλογής της υλιστικής εξέλιξης της ανθρωπότητας , το θεωρούμε παράλογο να το κάνουμε όταν ,έχουμε τόσα λίγα ώστε να επιβιώνουμε μονάχα .
Ο λόγος ?
Δεν πιστεύουμε ,ότι υπάρχει η ψυχή μας που βρίσκεται ήδη στην αιωνιότητα και θέλει να μας ελκύσει (την σάρκα ) προς τα εκεί .

13 Σεπτεμβρίου 2009 στις 5:13 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)